l

2016 sept-dec: ontwikkeling/ schrijven/repeteren/regisseren

28.01.2017: preview L’ApPART: een winters spektakel op de binnenkoer van de markt

mei-juni: repeteren/regie

VOORSTELLINGEN:

21.06.2017: L’ApPART @ De Markten, 20h
22.06.2017: L’ApPART @ De Markten, 20h
23.06.2017: L’ApPART @ De Markten, 20h
24.06.2017: L’ApPART @ De Markten, 14h30
25.06.2017: L’ApPART @ De Markten, 20h

Een filosofisch sprookje over wat ons menselijk maakt  
 
Een tovenaarsechtpaar kijkt teleurgesteld naar hun creatie: de mens. Ze spelen graag oorlogje, dumpen de zee vol plastic, het bos vol zielige hondjes. Harde cash is de heilige koe. Hoe menselijk is onze soort eigenlijk nog?

Dan zien de tovenaars ook nog eens hoe een meisje haar babybroertje vergeet. Ze besluiten dat het afgelopen moet zijn! Vanaf nu mogen er geen nieuwe kinderen meer bij komen. Ze betoveren de baby tot een diepvrieskind. Ze stoppen hem in een kluis met opschrift: ‘Het Laatste Kind’.

Maar een van de tovenaars krijgt spijt. Hij geeft in het diepste geheim het zusje de kans om warm menselijke eigenschappen te zoeken voor een toverelixer om haar broertje te ontdooien. Het zusje begint aan een gevaarlijke reis. Komt de bevroreling weer als menske tot leven?

Het Laatste Kind is een existentieel sprookje vol vaart, humor en ontroerende verhalen. Een bonte mengeling van film, theater, soms maskeren figurenspel, zang en zelfs een magisch ritueel!

Rasactrices Griet Dobbelaere en Eva Schram nemen je mee op een spannende en ontwapenende zoektocht: Wat is een mens? Wat maakt ons menselijk?

EXTRAINFO

tekst en regie: Hanneke Paauwe

Spel: Griet Dobbelaere en Eva Schram

op film: Dominique Van Malder en Iris Van Cauwenbergh

video: Raf Deckers

decor en kostuum: sara Dykmans

productie: Cinderella & Villanella

http://www.villanella.be

SELECTIE THEATERFESTIVAL 2015

  
Stef Lernous/Abattoir Fermé/NONA & Cultuurcentrum Mechelen

Colossus

Tekst en regie: Stef Lernous | Spel: Tine Van den Wyngaert, Kirsten Pieters, Chiel van Berkel, Linda Lugtenborg, Darya Gantura, Dominique Van Malder, Eva Schram, Steve Geerts, Louis van der Waal, Annica Muller, Femke Platteau, Lobke Leirens, Michèle Even en Sander Geudens Muziek: Kreng, Jorunn Bauweraerts en Wim De Busser | Regie-assistentie: Maja Westerveld | Kostuum: Margerita Sanders | Kostuumteam: Amber De Saeger, Carmen Schabracq, Elisabeth Michiels, Nathalie Aerts, Rosa Schützendorf | Decorontwerp: Sven Van Kuijk en Stef Lernous | Decorteam: Fabian Luyten, Freek Van den Bergh, Lies Van Loock, Luc Derkinderen, Lunia Gigase | Techniek: An De Hondt, Ann Van Genechten, Milan Van Doren, ploeg Cultuurcentrum Mechelen | Productieleiding: Nathalie Tabury | Productieteam: Alessandra Soetarto, Chanel Selleslach, Gudrun Ghesquière, Lennerd Carrein, Lien De Trogh, Myrthe Douma en Rita De Grandi | Standby barok-connaisseur par excellence: Karel Vanhaesebrouck | Fotografie: Stef Lernous | Zakelijke leiding: Nick Kaldunski | Een coproductie van Abattoir Fermé, NONA en Cultuurcentrum Mechelen.

Foto: Stef Lernous

Tekst / Theater

tickets
05-08-15 20:00 80″ 16€ cc De Grote Post (Grote Post)SOLD OUT

06-08-15 15:00 80″ 16€ cc De Grote Post (Grote Post)TICKETS

06-08-15 20:00 80″ 16€ cc De Grote Post (Grote Post)SOLD OUT

Lukas Smolders is een intrigerende Ivanov. Ten eerste tekent hij zijn personage als een onbenullige klerk, klein, nerveus, onzeker, overhoop met zichzelf. Hij heeft geen charisma, zodat het een vraag is waarom zijn vrouw Anna zo sterk op hem verliefd is geworden dat ze zelfs bereid was om haar joodse achtergrond achter zich te laten. Al even wonderlijk is dat het jonge meisje al haar dromen en al haar idealisme projecteert op deze wat rare man. Arfeuille ontwijkt door zijn keuze voor Smolders een hoop clichés en toont hoe onberekenbaar en misschien hoe onbegrijpelijk liefde kan zijn. In ieder geval blijkt liefde geen remedie tegen wanhoop. Het is een virtuoze en boeiende Lukas Smolders die de vele nuances en tegenstrijdige gevoelens in de tekst prachtig laat opborrelen. Een bijzondere acteursprestatie.

Centrale kracht

Het privé-probleem van Ivanov wordt in een bredere context geplaatst dankzij de personages die hem omringen. Iedereen krijgt een scherpe tekening. Jobst Schnibbe is de vader die niet op kan tornen tegen zijn vrouw, Eva Schram is het jonge meisje vol onschuld, die haar boodschap over de liefde rechtstreeks aan het publiek verkondigt. Arfeuille wil duidelijk zijn toeschouwers bij het gegeven betrekken, wat aan de voorstelling een bijzondere directheid geeft, wars van historische nostalgie. Laten we, met zijn allen, over deze problemen nadenken, is zowat de leidraad van de voorstelling.
Watch the Trailer

DANS – 13 juni 2015 – Oerol, Terschelling – Speellijst★★★★☆

Charmante vertelling en sterke dans

  doorBoukje Cnossen gezien 13 juni 2015

Over onze vader combineert op geslaagde wijze dans en vertelling. Choreograaf Jens Van Daele baseerde zich voor deze voorstelling op de liefdesgeschiedenis van zijn ouders. Die wordt verteld door actrice Eva Schram, die nu eens Jens’ moeder en dan weer de jonge Jens vertolkt.
Schram doet dat op een natuurlijke manier, in prachtig Vlaams. Ze leest hierbij voor uit de liefdesbrieven die Van Daeles vader aan zijn vrouw schreef toen zij nog bij de nonnen voor verpleegster leerde. Die brieven worden op de deur geprojecteerd van de container die onderdeel uitmaakt van het sobere toneelbeeld. Dat bestaat, behalve het podium waarop gedanst wordt, alleen uit een luie stoel met daarnaast een kenmerkend krat Jupiler. Hierin zit Van Daele het grootste deel van de voorstelling en verbeeldt zo in stilte en met spaarzame bewegingen zijn vader.
Dans en live muziek illustreren het gesproken verhaal. Patricia van Deutekom danst vrijwel onafgebroken een krachtige moderne jazzchoreografie. Ze wordt daarbij ondersteund door de live gepeelde klanken van Richard van Kruysdijk, die met zijn instrumenten in de container staat. De choreografie sluit aan bij de wendingen van het verhaal zonder hierin te letterlijk te worden. Wanneer de moeder vertelt dat haar man soms dagen niet thuis is, drukt de dans woede en frustratie uit. En wanneer ze verhaalt van haar postnatale depressie manoeuvreren Van Deutekoms handen zenuwachtig op de grond om elkaar heen.
Langzaam ontspint zich zo een verhaal over een man die veel liefhad, maar ook weleens dingen niet zo handig aanpakte, met een pintje te veel en bezoeken aan de hoeren in het geniep. Hij leefde ver boven zijn stand, maar wist zich daar ook steeds handig uit te redden. Hotelrekeningen betaalde hij stiekem met armbanden. Ook nam hij de hele familie mee naar een restaurant ‘à volonté’, ofwel onbeperkt eten, en betaalde maar voor de helft van het gezin terwijl de andere helft stiekem mee at.
Op Oerol wordt Over onze vader gespeeld in een duinpan. Dat dit de nodige technische uitdagingen met zich meebrengt, blijkt wanneer ongeveer tien minuten voor het einde de stroom uitvalt. Rustig improviserend zet Schram haar verhaal voort, terwijl Van Daele de bewegingen van Van Deutekom beschijnt met een zaklamp. Maar zelfs met dit technisch mankement maken de indrukwekkende dans en het charmant en naturel vertelde verhaal de voorstelling ruimschoots de moeite waard.
Foto: Anke Teunissen
– See more at: http://www.theaterkrant.nl/recensie/over-onze-vader/#sthash.ucg5ugXL.dpuf